Szkoła dla Rodziców i Wychowawców

1. Szkoła dla Rodziców i Wychowawców

Szkoła dla Rodziców i Wychowawców to program spotkań dla każdego, kto szuka sposobu na nawiązanie głębszych i cieplejszych relacji z dziećmi lub wychowankami.

Jego głównym celem jest wspieranie rodziców i wychowawców w radzeniu sobie w codziennych kontaktach z dziećmi i młodzieżą. Nauka umiejętności lepszego porozumiewania się, refleksja nad własną postawą wychowawczą, wymiana doświadczeń, to małe kroki ku głębszej relacji, dającej zadowolenie, poczucie wzajemnej bliskości. To także nauka dialogu i kształtowanie więzi opartych na wzajemnym szacunku.

Główne motto Szkoły dla Rodziców i Wychowawców brzmi: Wychowywać to kochać i wymagać.

Początek każdego ludzkiego dzieła bierze się z czyjegoś zaangażowania. Książki, na podstawie których powstała "Szkoła dla Rodziców i Wychowawców" dotarły do nas ze Stanów Zjednoczonych. Przystosowanie ich do polskiej rzeczywistości i stworzenie programu warsztatów dla rodziców i wychowawców zawdzięczamy paniom Zofii Śpiewak i Joannie Sakowskiej.

Czytaj więcej...

"Młodzi ludzie w dzisiejszych czasach – zagrożenia i niebezpieczeństwa współczesnego świata"

Dzisiejszy świat ofiaruje młodym ludziom wiele. Stwarza różne możliwości do rozwoju. Ciągły postęp techniczny, cywilizacyjny wymaga od ludzi przystosowania i radzenia sobie z tym, co nowe. Świat pędzi do przodu i ludzie sami muszą nauczyć się radzić sobie w życiowych sytuacjach. Należy o tym pamiętać, że zwłaszcza ludzie młodzi mają często trudności w odnalezieniu się wśród tych wszystkich rzeczy, sytuacji, wymagań, stawianych przed nimi zarówno przez świat techniczny, materialny jak i społeczeństwo, w jakim żyją.

Czytaj więcej...

LITEROWE SPOTKANIA - cz. 1.

Drodzy rodzice zachęcam serdecznie, do zapoznania się z poniższym artykułem. Z góry Dziękuję za przeczytanie – psycholog Agnieszka Bańka.

,,Literowe Spotkania’’ to mój autorski pomysł, skierowany do rodziców naszych uczniów z Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego w Leżajsku. Artykuł został podzielony na dwie części: pierwsza A – L (rok szkolny 2011/2012), Ł – Z (rok szkolny 2012/2013). Moim celem jest skłonić Państwa poprzez lekturę artykułu do refleksji i przemyśleń. Mam nadzieję, że będzie on też stanowił zachętę do polepszania relacji z dziećmi i podnoszenia kompetencji wychowawczych.

,,Literowe spotkania’’ to usystematyzowane informacje ułożone wg porządku alfabetycznego od A do Z. Poszczególne zagadnienia dobrane przeze mnie będą rozpoczynały się na kolejne litery alfabetu. Ktoś zapyta, w jakim celu pisany jest taki artykuł? Dzisiejszy świat pełen jest różnych informacji, człowiek korzysta z ciągle pojawiających się wynalazków oraz technologii. W całym natłoku spraw warto pochylić się chwilę nad różnymi ważnymi sprawami, zastanowić się, co robić i jak postępować, by być jak najlepszym rodzicem i człowiekiem. Artykuł ten może być źródłem do działania i inspiracją. ,,Literowe spotkania’’ to mój pomysł, na poukładanie ważnych informacji, które mogą przydać się każdemu rodzicowi. ,,Literowe spotkania’’ to zebranie zagadnień, informacji, z którymi warto, by zapoznali się rodzice - dla siebie samych, ale przede wszystkim dla swoich dzieci, by lepiej je wychowywać i przygotowywać do codziennego życia.

Część pierwsza: od A do L.

A– jak aktywność, ambicja, agresja.

Aktywność, czyli wszelka działalność, jaką podejmuje człowiek już od najmłodszych lat. Rolą rodziców i rodziny jest zachęcanie dzieci i młodzieży do aktywności, do rozwijania się i poznawania różnych aspektów życia. Trzeba zadać sobie pytanie, czy staram się tworzyć świat przyjazny i bezpieczny dziecku?, Czy moja postawa jest warta tego, by była naśladowana przez dzieci? Dziecko kształtuje się, staje się dorosłym człowiekiem i to rolą rodziców jest tworzyć mu dogodne warunki do rozwoju.

A – jak ambicja – to też wskazywanie dziecku szans i ścieżek na stawanie się lepszym. Ambicja to wymaganie od dziecka tyle, ile samo może dać. Czasem na siłę chcemy, by ktoś coś uzyskał, zrealizował. Trzeba pamiętać, cel może być osiągnięty tylko wtedy, jeżeli nie jest zbyt wygórowany. Ambicja to dążenie do realizacji marzeń i celów. Ważnym jest tu wpływ rodziny – młodych ludzi trzeba wspierać i mobilizować, a nie karcić i stawiać przesadne cele.

A to również agresja. Trzeba zawsze pamiętać, że rodzice, mają chronić, wspierać i uczyć właściwych postaw i zachowań młodych ludzi. Czas poświęcony dzieciom w młodości procentuje kiedyś, stają się oni ludźmi, którzy postępują uczciwie, a w swoim działaniu kierują się sercem i rozumiem, a nie pięścią i siłą. Mówi się, że agresja rodzi agresję. Pamiętając o tym, trzeba tak wychowywać dzieci, by nie stosować agresji słownej ani psychicznej czy fizycznej, by kiedyś sami nie stosowali jej względem innych.

 B – jak bezpieczeństwo.

Podstawowa potrzeba człowieka to poczucie bezpieczeństwa. To gwarancja, że w świecie, w którym się żyje i jest nic nam nie grozi. Dla każdego dziecka rodzina i najbliższe osoby to często cały świat. Rolą rodziny jest tworzenie takich warunków życia, by młodzi ludzie czuli się bezpiecznie, a przez to byli szczęśliwi i mogli w pełni realizować swoje plany i marzenia oraz rozwijać się w przyjaznym środowisku. Rodzice muszą pamiętać, że dziecko wychowywane w bezpiecznych warunkach, lepiej się rozwija, poznaje świat, zdobywa wiedzę i umiejętności.

C – jak cierpliwość i czas.

Nic nie dzieje się od razu, wszystko wymaga czasu i poświęcenia uwagi. Nawet wielkie drzewo wyrasta powoli, z małego ziarna rośnie silne i mocne, stabilnie osadzone na korzeniach. Tak też jest z każdym człowiekiem, w tym dzieckiem, a zwłaszcza dzieckiem niepełnosprawnym. Wiele razy trzeba powtarzać, pokazywać, mówić, cierpliwie tłumaczyć. Nie ma wyjścia każdy rodzic powinien jak najwięcej czasu spędzać ze swoim dzieckiem, rozwijać jego zainteresowania, wspierać, gdy jest trudno. Poświęcony dziecku czas procentuje w przyszłość, wspólne chwile budują nić zaufania i porozumienia. Warto pamiętać, że wspólny czas łączy i daje korzyści zarówno rodzicom, jak i dzieciom, stąd też pomimo zajętego czasu i wielu obowiązków trzeba szukać okazji, do przebywania z swoimi dziećmi. Dziecko często dużo bardziej woli spędzić czas z rodzicem, kimś bliskim, niż dostawać kolejny prezent lub siedzieć wpatrzone w ekran telewizora lub komputera. Czas płynie bardzo szybko, dlatego trzeba szukać okazji, by wspólne chwile były niezapomniane i były częstym zwyczajem w rodzinach.

D – jak dom, dziecko.

Dom jest naszą pierwszą szkoła, miejscem, gdzie w każdej chwili uczymy się życia. Każdy rodzic musi pamiętać, że dom to nie tylko mury i budynek, ale przede wszystkim ludzie tworzący pewną atmosferę. Rolą rodziców jest zadbać o to, by dzieci miały dobre warunki rozwoju, by miejsce, w którym żyją i wychowują się było dla nich źródłem radości, spokoju i bezpieczeństwa, a nie trosk, kłopotów i utrapień. Dom tworzą ludzie, stąd też dorośli powinni zadbać o codzienne budowanie szczęśliwych rodzin i domów. Dom jest miejscem, do którego każdy chce wracać. Drodzy rodzice, życzę Wam, byście tworzyli domy, gdzie każde dziecko będzie miało dobre wspomnienia. Dom to zasady, wartości, poglądy, zwyczaje, umiejętności, oby każde dziecko miało stworzone dobre warunki do rozwoju, do wzrastania i stawania się dorosłymi ludźmi.

D jak dziecko. Trzeba zawsze pamiętać, że to my dorośli wprowadzamy dzieci i młodzież w dorosłość. Wspieramy i kształtujemy, by kiedyś każdy z nich mógł wieść samodzielne życie lub przy wsparciu innych być szczęśliwym człowiekiem. Każdy niech sobie przypomni jak kiedyś sam był dzieckiem, jak trudnych było wiele spraw. Rodzice, opiekunowie prawni powinni być dla dziecka autorytetem, pokazywać świat, uczyć, być zawsze obok. Bycie dzieckiem ma swoje prawa i przywileje. Pozwólmy dzieciom, na bycie dziećmi. Wspierajmy, ale nie wyręczajmy, kształtujmy, a nie narzucajmy. Warto czasem wrócić do dziecięcych czasów, przypomnieć sobie, jacy sami byliśmy i poszukać czasem w sobie samych tej dziecięcej wiary i prostoty w pojmowaniu świata i zachwycania się jego cudami.

 E – jak empatia.

Empatia dla mnie to umiejętność szczerego współczucia, zrozumienia sytuacji innych. Pomaga bardzo w nawiązaniu i utrzymaniu więzi i kontaktów z innymi, w tym z swoimi dziećmi. Trzeba zrozumienia, zaufania, by relacja między rodzicami, opiekunami, a dzieckiem była szczera i prawdziwa. Empatia pomaga tworzyć wspólne porozumienie, a nie budować mury niezrozumienia.

 F – jak frustracja.

Frustracja, czyli napięcie, złość pojawiająca się w sytuacji niezaspokojenia pojawiającej się potrzeby. Frustracja to stan niezadowolenia, niepokoju. Ważnym jest, że to naturalny element funkcjonowania człowieka. W życiu każdego człowieka bywają takie sytuacje, które układają się nie tak, jakbyśmy chcieli. Trzeba pamiętać, że dzieci tez mogą przeżywać frustrację, bo pojawiające się sytuacje lub doświadczenia są dla nich niezrozumiałe, trudne. Rolą osób dorosłych jest wyposażenie młodych ludzi w taką wiedzę i umiejętności, by potrafili oni skutecznie rozwiązywać swoje problemy oraz nauczyli się radzenia z niepowodzeniami i tym, co trudne. Rodzice muszą pamiętać, by przygotować swoje dziecko lub dzieci do radzenia sobie z trudnościami, które pojawiają się na ich życiowej drodze.

G – jak gniew.

Każdy rodzic chciałby zapewne, by jego dziecko zawsze go słuchało, wykonywało to, co należy. Jednak tak się nie da, każdy człowiek w swoim życiu miewa okresy dobre i gorsze, kiedy to ma chęć złościć się na wszystko i wszystkich. Różne uczucia i emocje przeżywa każdy z nas, także ludzie młodzi. Rodzice, jako pierwszi nauczyciele powinni wskazywać dzieciom skuteczne sposoby radzenia sobie z różnymi emocjami m.in. gniewem, złością. Przeżywanie różnych uczuć w tym negatywnych jest normalne, tylko trzeba pokazać młodym ludziom, jak reagować i skutecznie sobie z nimi radzić, by nie przyczynić się do niczyjej krzywdy lub szkody. Rodzice i opiekunowie powinni wspierać i uczyć dzieci jak skutecznie radzić sobie z swoimi emocjami. Znając swoje emocje, stany i reakcje łatwiej każdemu człowiekowi zrozumieć samego siebie i otaczający świat.

 H– jak humor, higiena.

Jak mówi przysłowie ,,śmiech to zdrowie’’. Warto o tym pamiętać, człowiek, który ma dobry humor, jest optymistą, pozytywnie nastawionym do świata, człowiekiem, lubianym przez innych i szczęśliwym. Rodzice powinni pamiętać, że dziecko, które jest uśmiechnięte, zadowolone łatwiej przyswaja też wiedzę i nabywa nowe umiejętności. Szczęśliwe dziecko czy młody człowiek z dużym zapałem angażuje się w różne inicjatywy, chętniej osiąga zamierzone cele. Humor rozumiany przez mnie, jako nastawienie do życia, postawę ducha i radość jest ważnym czynnikiem w codziennym funkcjonowaniu i rozwoju dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych. Człowiek w dobrym humorze ma więcej chęci i motywacji do zdobywania świata, poznawania tajników wiedzy i życia.

 H jak higiena. Higiena to dbałość o siebie, najbliższych. To dbanie o aspekt fizyczno – materialny, ale i higienę ducha. Rodzice muszą wdrożyć dziecko do pewnych obowiązków, zachęcać i pokazywać, że dbanie o siebie i innych przynosi wszystkim korzyści. Trzeba uczyć dzieci zdrowych nawyków, by mogły one być zdrowe i zadowolone. Rodzina jest pierwszym i najważniejszym miejscem gdzie dziecko nabywa potrzebną wiedzę i umiejętności. Rodzice swoją postawą i zachowaniem stają się modelami do naśladowania przez swoje dzieci. Dzieci naśladują zachowania i zwyczaje rodziców zarówno te negatywne, jak i pozytywne, o czym zawsze należy pamiętać. Pokazując dziecku dobre postawy wykształcimy w nich dobre nawyki, które pomogą mu w codziennym życiu.

 I– inteligencja.

Ilu naukowców, tyle różnych definicji inteligencji. Tworząc dogodne i przyjazne warunki dla rozwoju dzieci dajemy im szansę, by zdobywali nową wiedzę i umiejętności z różnych dziedzin życia. Trzeba globalnego wspierania rozwoju, by każde dziecko miało szansę stawania się lepszym. Przyjazne środowisko i warunki życia  stymulują rozwój. Rodzice powinni zadbać, by rozwój ich dzieci był wspierany z wielu stron. Nie można skupiać się na jakimś jednym aspekcie funkcjonowania, bo człowiek to holistyczna całość i tak też należy wzmacniać jego rozwój – globalnie, w wszystkich obszarach życia, by umiał odnaleźć się i podejmować różne działania. Rodzina i rodzice mają wspierać i wzmacniać rozwój dziecka, bo każdy człowiek nawet z niepełnosprawnością umysłową ma szansę na zdobywanie nowych umiejętności, wiedzy i rozwijanie swoich talentów. Indywidualne podejście do dzieci jest tym, co daje im największe możliwości na rozwijanie się. Nieważne, jaką wartość ilorazu inteligencji ma dziecko, ważne by w każdym zobaczyć człowieka, istotę, która chce się rozwijać i kształtować swoje życie i świat.

J – jak jedność, język.

W każdej grupie, jeżeli działa się razem, ludzie nastawieni są na realizację wspólnych celów można wiele osiągnąć. Tak też jest w każdej rodzinie, wspólne działanie, jedność rodziców, co do stosowania jednakowych metod wychowawczych przynoszą skuteczne efekty. Poczucie jedności, to też poczucie więzi i przywiązania przez dzieci do tego, co ważne. To identyfikowanie się z rodziną, jej wartościami i poglądami. Jedność jest wspólnym działaniem na rzecz dobra wszystkich członków rodziny. Każdy rodzic powinien pamiętać, że robienie razem różnych czynności, obowiązków daje dziecku poczucie stabilności i siły, oraz wsparcia w trudnych sytuacjach. Poczucie jedności wpływa też na bezpieczeństwo dzieci. W rodzinach, gdzie wspólnie się działa dziecko wie, że ma oparcie i pomoc w najbliższych w przypadku pojawiających się trudności i kłopotów. Drodzy rodzice warto podejmować wspólne działania i inicjatywy z dziećmi. Nawiązać wspólny język z dziećmi, by czuły się one jedyne i niepowtarzalne.

K – jak kreatywność.

Dobrze jest, by rodzice stwarzali warunki do rozwijania zainteresowań i kreatywności dzieci. Kreatywność pozwala być twórczym, rozwijać się artystycznie, wyrażać siebie w indywidualny sposób. Bycie twórczym uczy też samodzielnego myślenia i pomysłowości uwzględniając indywidualność każdego człowieka. Dobrze, by w codziennym środowisku życia i wychowania młodzi ludzie mieli szansę i warunki do bycia sobą, by stworzone sytuacje były okazją do rozwijania się, swoich talentów i uzdolnień, ale też uczyły twórczego rozwiązywania problemów. Kreatywność można rozwijać i wzmacniać, z uwagi na to warto, by rodzice zachęcali dzieci i sami próbowali być twórczymi i kreatywnymi. Nie ma jednej recepty i rady jak postępować w codziennym życiu, stąd dobrze poszukiwać własnych dróg rozwoju dla siebie i dzieci. Uczyć je, że można w jednej sytuacji postąpić na wiele sposobów, w zależności od danej osoby.

L – jak lato.

Nadchodzą wakacje, czas relaksu, odpoczynku. Lato dla jednych to ciężka praca, dla innych moment, realizowania swoich planów, marzeń. W całym okresie letnim należy każdego dnia pamiętać i otoczyć szczególną opieką dzieci. Wakacje są czasem, kiedy szczególnie należy zadbać też o bezpieczeństwo, zarówno swoje jak i swoich rodzin. Bezpieczeństwo dzieci podczas wakacji zależy od nas ludzi dorosłych. Trzeba być czujnym obserwatorem zdarzeń i miejsc, w których przebywają Państwa dzieci.

Życzę wszystkim Rodzicom, by nadchodzące lato było pełne szczęśliwych chwil, owocnych rozmów i bezpiecznego wypoczynku.

LITEROWE SPOTKANIA - cz. 2

,, LITEROWE SPOTKANIA CZ. 2’’

             Mam nadzieję, że okres wakacji upłynął Państwu i dzieciom bezpiecznie. Chwile wypoczynku, z których korzystaliście niech na długo dodają sił. Wrzesień to czas powrotów i refleksji nad tym, co należy zrobić, by ten rok szkolny 2012/2013 był bezpieczny i szczęśliwy. Może podpowiedzią będzie druga części mojego autorskiego pomysłu ,,Literowe Spotkania’’. Dziękuję z góry za poświęcony czas i zachęcam do zapoznania się z treścią poniższego artykułu – psycholog Agnieszka Bańka.

L – jak łzy

            Drodzy Rodzice każdy z nas miewa momenty lepsze i gorsze w swoim życiu. Tak też nasi uczniowie, a Państwa dzieci. Należy pamiętać, że łzy są często wyrazem stanów, uczuć sytuacji, których dziecko doświadcza. Pozwólmy dzieciom na doświadczanie i wyrażanie różnych uczuć i emocji, które im towarzyszą. Trzeba jednak pamiętać, że rolą nas dorosłych jest nauczenie dzieci prawidłowego i właściwego wyrażania swoich uczuć. Rozmawiajmy z dziećmi, poświęcajmy im czas, bo stąd będą mogły czerpać wiedzę o świecie zarówno tym materialnym, jak i społecznym czy świecie emocji. Łzy są czasem oczyszczeniem, zwłaszcza w trudnych chwilach i doświadczeniach. Rodzice bądźcie obecni w ważnych momentach życia swoich dzieci, scala to rodzinę i daje poczucie jedności. Wyrażanie uczuć i emocji zarówno przez dzieci, jak i przez Was Rodziców buduje relację zaufania, opartą na szczerości i prawdzie. Dziecko ma miejsce i warunki, gdzie bezpiecznie i zdrowo może wzrastać.

M – jak miłość, Mama, motywacja

Wiadomo nie od dziś, że dziecko, które czuje się kochane ma poczucie bezpieczeństwa i lepiej się rozwija zarówno w sferze emocjonalnej, społecznej jak i intelektualnej. Miłość jest swoistego rodzaju motorem, który napędza do działania. Każdy człowiek mały i duży, a tym bardziej dziecko niepełnosprawne potrzebuje miłości. Takiej prawdziwej i szczerej, co wspiera, a nie wyręcza, wzmacnia, a nie podcina skrzydła, daje bezpieczeństwo, a nie strach i lęk. Prawdziwa miłość, to też stawiać wymagania i motywować innych do działania oraz stawiania czoła wyzwaniom. Dla dziecka pierwszym wzorem miłości są rodzice. To oni pierwsi pokazują mu świat. Miłość mamy jest niezastąpiona, jedyna w swoim rodzaju. Życzę wszystkim Mamom, by korzystały z tej radości wspólnych chwil z Waszymi dziećmi. Trzeba siły i wiary, cierpliwości i troski oraz dużo zrozumienia, by dobrze zajmować się dzieckiem, a tym bardziej dzieckiem niepełnosprawnym. Mamy pamiętajcie, Wasze dziecko chce być kochane takie, jakie jest, oczekuje od Was wsparcia
i zrozumienia, pochwał i wzmocnień, które pomagają mu każdego dnia. Miłość to też dawanie obowiązków na miarę możliwości - które uczą, a nie przytłaczają.

N – jak nauka

Człowiek uczy się całe życie. Trzeba o tym pamiętać, że szkoła to jedno miejsce nauki, a drugie to dom. Od Was Drodzy Rodzice zależy jak nauczycie swoje dzieci i przygotujecie do dorosłości. Już od najmłodszych lat zwracajcie uwagę, że jesteście pierwszymi nauczycielami – zarówno tego, co dobre, jak i złe. Warto zapamiętać, że nauka to nie tylko książki i zeszyty, ale wieloaspektowe poznawanie świata. Każda okazja jest dobra, by uczyć dziecko, by przekazywać mu wiedzę i różne umiejętności. Nauka jest pracą trudną, wymagającą ogromu cierpliwości, siły woli i chęci. Mając dziecko niepełnosprawne korzystajcie Państwo z różnych metod i sposobów, by uczyć Wasze dzieci. Nie tylko książka daje wiedzę, ale wszystko to, co otacza może być i jest najlepszym nauczycielem. Pamiętajmy nigdy nie wiemy, kiedy i czego możemy się nauczyć. Tak samo jest z dziećmi – twórzmy im okazje i możliwości do zdobywania wiedzy w sposób dopasowany do ich możliwości, zainteresowań i motywacji. Nauka może być zabawą, a zabawa nauką.

O – jak odpowiedzialność

W książce ,,Mały książę’’ jest wątek jak główny bohater mówi do lisa ,,Jesteś odpowiedzialny za to, co oswoiłeś’’. Każdego dnia na naszej drodze spotykamy różnych ludzi. Jedni cos nam mówią, drudzy tylko mignął, jeszcze inni goszczą w naszym życiu na dłużej. Nawiązują się przyjaźnie, znajomości i nić porozumienia, co zbliża ludzi. Stajemy się odpowiedzialni za kogoś, za siebie, za nasze słowa i czyny. Trzeba zawsze mądrze postępować, by nasze zachowanie lub postawa nie robiła innym szkody i krzywdy. Rodzice ponosicie szczególną odpowiedzialność za Wasze dzieci. Róbcie wszystko tak, by ich życie było bezpieczne i radosne. Odpowiedzialność to trudna, ale i przyjemna sprawa. Warto zwracać uwagę, co robimy, jak mówimy, jak postępujemy, by nasze życie było naprawdę nasze. Bierzmy odpowiedzialność zwłaszcza za osoby niepełnosprawne, które należy wspierać w pokonywaniu życiowych przeszkód i realizowaniu marzeń.

P – jak przyjaciel

            Przyjaciel jest osobą bardzo ważną. Jemu często mówimy największe swoje sekrety. Wiemy, że on jest i możemy na niego liczyć. Przyjaciel nas nie zawiedzie, akceptuje nas w pełni i chce naszego dobra. Warto budować takie relacje z swoim dzieckiem, w swojej rodzinie, by były one przyjacielskie. Tam gdzie ludzie się szanują, są sobie życzliwi i wspierają się można wspólnie wiele osiągnąć. Być przyjacielem dla swojego dziecka – wielu o tym marzy, innym się to udało. Zbudować taką relację z dzieckiem, mieć z nim więź, która wzmacnia i dodaje skrzydeł. Trudne to czasem być przyjacielem swojego dziecka, ale zapewniam wysiłek się opłaci. Wdzięczne dziecko, które nam ufa i powierza swoje sekrety to najlepsza nagroda za włożony rodzicielski trud i codzienną miłość.

R – rozmowa, rodzina.

            Wspólne rozmowy i czas spędzany razem jest bezcenny. Daje poczucie wspólnoty, jedności i zadowolenia. Rodzina uczy dziecko życia. Stąd najlepiej rozmawiać ze sobą najwięcej jak się da. Budowana na tym gruncie relacja jest silna i trwała. Rozmową – szczerą i otwartą można wiele zdziałać. Warto czasem poświęcić swój czas, wysłuchać innych, ale tez wypowiedzieć swoje zdanie. Rozmowa w rodzinie jest bardzo potrzebna, łączy jej członków, pozwala wymienić poglądy, mówić o swoich radościach i smutkach. Rozmawiajmy ze sobą jak najwięcej, bo drugi człowiek może być często dla nas skarbnica wiedzy. Rodzina, rodzice czy też opiekunowie prawni każdy jest zobowiązany dbać o swoich najbliższych. Szukać porozumienia, a nie zamykać się w swoich światach. Rozmowa ma moc i siłę, bywa wsparciem, a czasem trudnością. Rodzice rozmawiajcie jak najwięcej ze swoimi niepełnosprawnymi dziećmi, one pokażą Wam świat, który często gubimy w codzienności. Skoro rozmowa daje dużo obu osobom, to dlaczego z niej nie korzystać? Warto ze sobą rozmawiać, bo to ma same zalety. Rodzice rozmawiajcie ze swoimi pociechami, tylko tak możecie je poznać i zobaczyć ich sposób rozumienia świata.

  S – jak szkoła

 Szkoła to uczniowie, nauczyciele i Wy drodzyrodzice. Wspólnie wspierajmy każdego dnia Wasze dzieci, by mogły się rozwijać, wzmacniać i spełniać marzenia. Trzeba współpracy, by osiągnąć pełnię zadowolenia i podnieść poziom funkcjonowania dzieci. Szkoła uczy, ale uczy też dom. Działając razem można zwiększyć efekty pracy i w pełni kształtować młodych ludzi. Dziecko potrzebuje wiedzieć, że ludzi, którzy je otaczają pomagają mu wspólnie stawać się lepszym. Szkoła edukuje i wychowuje oraz pełni wiele innych funkcji. Zarówno celem szkoły jak i rodziny jest zapewnienie takich warunków dziecku, by mogło ono zdobywać wiedzę i nowe umiejętności w środowisku przyjaznym
i bezpiecznym.

 T – jak Tato, tolerancja

Rodzina to pierwsze miejsce nauki dla każdego dziecka. Rola rodziców jest stworzyć jak najlepsze warunki do tego, by dziecko zwłaszcza niepełnosprawne mogło wzrastać i rozwijać się. Każde dziecko powinno mieć skąd czerpać pozytywne wzorce zachowań, ważne, by mogło podpatrywać i uczyć zachowań społecznie aprobowanych. Wsparcie i miłość obojga rodziców jest dla dziecka wzmocnieniem, siłą i pokazuje, że może liczyć na najbliższe mu osoby. Drodzy ojcowie trzeba Waszej obecności w codziennym wychowywaniu dzieci. W rodzinie, gdzie rodzice otaczają dziecko miłością, wspierają je obydwoje i razem wychowują. Warto tu zacytować słowa z piosenki Arki Noego ,,mama to nie jest to samo co tato’’. Zachęcam Was Drodzy Ojcowie poświęcajcie jak najwięcej czasu swoim dzieciom, rozmawiajcie, przekazujcie wiedzę o świecie. Dziecko, które może liczyć na obydwoje rodziców czuje w sobie siłę, ma wsparcie, które pomaga mu pokonywać różne trudności. Dziecko mające dobry kontakt z obojgiem rodziców ma też poczucie bezpieczeństwa, tak ważne dla prawidłowego funkcjonowania każdego człowieka.

T – jak tolerancja – dziecko z domu wynosi pewne wzorce, postawy i zachowania. Pamiętając o tym zwracajcie Państwo uwagę, czego uczycie swoich dzieci. Wdrażajcie im szacunek, zachęcajcie do akceptacji różnych aspektów współczesnego świata. Każdy człowiek zasługuje na godne traktowanie, wspieranie i niezależnie od swojej rasy, wyznania, narodowości, religii czy pochodzenia itd. Każdy człowiek zasługuje na akceptację, w tym Państwa dzieci, jako osoby niepełnosprawne wymagają wzmacniania i pomocy, życzliwości, a nie litości i obrazy. Usłyszane kiedyś słowa na długo zapadły mi w pamięci ,,tolerancja, to zgoda na niedoskonałość’’. Nikt z nas nie jest idealny, każdy ma swoje wady i zalety, jesteśmy tak różni, ale każdy z nas jest Człowiekiem i należy się mu szacunek. Uczmy wspólnie dzieci tolerancji, akceptacji inności, bo czasem ta inność tak wiele może nas nauczyć.

U – jak uczeń

            Bycie uczniem, to bardzo trudna sprawa. Nauczyciele ciągle coś wymagają, zadają zadania, uczą tylu nowych rzeczy, zachęcają do rozwijania zainteresowań. W szkole trzeba być uczniem, a często niejeden chłopiec czy dziewczynka chcieliby być zwyczajnie dzieckiem: psocić, broić, nie przejmować się nauką i zdobywaniem wiedzy. Każdy wiek ma swoje prawa. Pomóżmy wspólnie Państwa dzieciom, a naszym uczniom dobrze funkcjonować w szkole. Niech czas, który poświecą na naukę i wspólne bycie w grupie rówieśników w szkole przyniesie owoce w ich późniejszym życiu. Dokładajmy wszelkich starań, by dzieci skorzystały jak najwięcej z tego czasu zdobywania wiedzy i nauczyły się jak najwięcej. Działając razem dajemy dzieciom wsparcie, ale też dajemy mu wiedzę i umiejętności, jakie kiedyś mogą pomóc mu w życiu zapewniając poczucie szczęścia i zadowolenia. Dobrze byłoby, byśmy My nauczyciele razem z Wami rodzicami wspólnie pomagali rozwijać się młodym ludziom, tak, by w przyszłości ich życie było łatwiejsze i radośniejsze. Być uczniem jest trudno, ale można tak zrobić, by czas spędzony w szkole był niezapomniany i na długo pozostał w pamięci uczniów. Potrzebne jest jednak coś najważniejszego – systematyczna współpraca Was Rodziców ze szkołą, bo tylko działając razem uda nam się osiągać zaplanowane cele i sukcesy dla Państwa Dzieci. Stąd moja prośba – Drodzy Rodzice bądźcie aktywni i udzielajcie się w życiu naszego Ośrodka, dzięki Waszemu wsparciu nasza praca będzie dawała najlepsze efekty u Państwa dzieci.

W – jak wyjazdy, wycieczki

Człowiek uczy się całe życie, a najlepiej zapamiętuje to, co wzbudzi w nim jakieś emocje. Rodzice stwarzajcie dzieciom warunki, by mogły w każdej chwili życia uczyć się czegoś nowego. Ani szkoła, ani książki nie nauczą tak dobrze, jak doświadczenie czegoś przez Państwa dzieci. Wspólnie dokładajmy wszelkich starań, by mogły poznawać świat wieloma zmysłami. Każda okazja jest dobra, by czegoś nowego się nauczyć. Wykorzystujmy to w codziennej pracy dydaktyczno – wychowawczej zarówno my w szkole, jak i Wy w domach rodzinnych. Wyjazdy, wycieczki są doskonałą okazją do nauki różnych rzeczy. Nie muszą być to dalekie wyprawy. Pisząc wyjazdy, wycieczki mam na myśli jeden cel: niech Wasze dzieci poznają pod Waszym bezpiecznym okiem świat, który je otacza. Wyjście gdzieś, poza mury własnych domów i swoich światów jest szansą dla dzieci, zwłaszcza niepełnosprawnych nazdobywanie nowej wiedzy i umiejętności. Wycieczki są okazją dla osób niepełnosprawnych na integrację z innymi oraz stanowią doskonałe źródło wiedzy i informacji. Potwierdzeniem moich słów niech będzie cytat: ,,Powiesz – zapomnę, pokażesz – zapamiętam, przeżyję doświadczę – zrozumiem’’. Słowa te pokazują jak ważne jest,
by dzieci, ale też dorośli uczyli się przez własne doświadczenie, wtedy najlepiej zapamiętają.

Z – zdrowie

Na koniec życzę Państwu dużo sił i cierpliwości, wielu wspaniałych momentów na drodze bycia Rodzicem.

                                                                                                        Dziękuję
                                                                                                     psycholog – Agnieszka Bańka